ارزیابی فنی ـ اقتصادی میان روش های متداول ساخت نیروگاه-های حرارتی و روش های بازتوانی نیروگاه های بخا

بازتوانی با اضافه کردن واحد(های) توربین گاز به سیکل بخار و استفاده از حرارت گازهای خروجی آنها به منظور بالا بردن راندمان سیکل ایجاد شده، گفته می¬شود. روشهای بازتوانی به دو دسته کلی تقسیم میشوند. متداولترین روش بازتوانی، بازتوانی کامل است و جهت بازسازی نیروگاههایی که تقریبا در انتهای عمر مفید کاریشان هستند بکار میرود. در چنین حالتی مقادیر هزینه های سرمایه گذاری اولیه نسبت به حالت احداث سیکل ترکیبی با خصوصیات مشابه به شکل مطلوبی کاهش خواهد یافت. توابع هدف، تابعهای قیمت واحد برق تولیدی نیروگاه و راندمان اگزرژی واحد می باشند. این توابع بر اساس متغیرهای مستقل مهم موجود در بویلر بازیاب حرارت، توربینهای بخار و توربین گاز و با توجه به تغییرات دبی سوخت تزریق به داکت برنر مورد بررسی قرار می گیرد. در نهایت با توجه به توابع هدف معرفی شده سعی در بدست آوردن بهینه ترین خصوصیات فنی - اقتصادی سیکل بازتوانی نیروگاه بعثت توسط روش بهینه سازی الگوریتم ژنتیک در دو سناریوی بهینه سازی یک هدفه و دوهدفه خواهد شد.در حال حاضر نیروگاه های بخاری قدیمی موجود در شبکه سراسری از راندمان مناسبی برخوردار نمی باشند. در این خصوص گزینه های مختلفی برای افزایش راندمان و افزایش توان خروجی این نیروگاه ها در دستور کار قرار دارد که می توان به بازتوانی کامل (Full Repowering) و بازتوانی مرحله ای (شامل مقاوم سازی (Retrofit) ، بروزرسانی(Upgrading) و ...) اشاره نمود. 

در این حالت به طور متوسط راندمان واحد نیروگاهی از 36% به 50% افزایش خواهد یافت. همچنین در میزان سوخت مصرفی نیروگاه و میزان انتشار گازهای گلخانه ای صرفه جویی قابل توجهی صورت می پذیرد. 
در بازتوانی مرحله ای که مخصوص واحدهای بخاری قدیمی است با تعویض و اصلاح تجهیزات قدیمی و احتمالاً تغییر سیستم کنترل نسبت به بازیافت قابلیت تولید و قابلیت اطمینان و همچنین راندمان واحد به شرایط نزدیک به طراحی اولیه اقدام می‌گردد.