مرگ توربین (فیکس پوینت)

تاثیرات موقعیت فیکس پوینت و یاتاقان تراست توربین :

تاثیرات فیکس پوینت و یاتاثان تراست با فواصل اکسیالی سیلهای لابیرنتی توربین(Fix Point Turbine)

جهت انبساط سیلندر توربین که به محل استقرار نقطه مرگ (فیکس پوینت) آن بستگی دارد ، باید در نظر گرفته شود . در صورتیکه فیکس پوینت در سمت خروجی بخار از سیلندر واقع شده است در زمان کار گرم شدن سیلندر در جهت یاتاقان تراست (واقع در جلوی سیلندر) انبساط پیدا می کند ، بعبارت دیگر در جهت مخالف انبساط روتور منبسط میشود ، در چنین حالتی کلرنس A بازهم کمتر خواهد شد .

در حالیکه فیکس پوینت در سمت ورود بخار به سیلندر واقع شده باشد انبساط سیلندر و روتور در یک جهت خواهد بود . مشخص است که در چنین موردی کلرنس A کاهش کمتری خواهد داشت ولی در این حالت باید در نظر داشت که انبساط سیلندر از انبساط روتور عقب خواهد افتاد زیرا روتور همیشه بیشتر از سیلندر گرم میشود .لذا در این مورد نیز حرکت و جابجایی نسبی طوقه های بوش و لبه سگمنت ها  و کاهش کلرنس A وجود خواهد داشت . در موقع تنظیم کلرنسهای A  بااحتساب کاهش آنها تحت تاثیر انبساطهای حرارتی روتور و سیلندر باید تاثیرکار یاتاقان تراست باندازه کلرنس A  نیز در نظر گرفته شود .

در حالت قرارگیری یاتاقان تراست در جلوی سیلندر ؛ روتور تحت تاثیر فشار بخار در موقع کار در جهت حرکت بخار ،یعنی به سمت کوپلینگ اتصالی فشرده میگردد .اگر در روند بهره برداری بابیت یاتاقان تراست ذوب گردد در آنصورت روتور در جهت حرکت بخار بمیزان بابیت حرکت می کند و موجب کاهش کلرنس A  بهمان مقدار خواهد شد .

باتوجه به اینکه لایه بابیت بر روی کفشک های یاتاقان  تراست دارای ضخامتی در حدود 5/1میلیمتر است ، کلرنس A  در سیلهای لابیرنتی نباید کمتر از مقداری باشد که در صورت حرکت روتور بمیزان 5/1 میلیمتر در جهت حرکت بخار ، طوقه های بوش به لبه سگمنتها برخورد و تماس حاصل نمایند (چون در زمان بهره برداری ممکن است که  بابیتهای یاتاقان تراست هم  ذوب گردند  و کلرنس A در حد کافی نباشد و  موجب گسترش خرابی گردد و صدمات جدی را وارد نماید) .

بدین ترتیب در موقع تنظیم کلرنسهای اکسیالی در سیلهای لابیرنتی حتما باید احتمال کاهش کلرنسهای اکسیالی در اثر انبساط روتور و سیلندر در زمان بهره برداری توربین و کاهش کلرنسهای اکسیالی در حالت ذوب شدن یاتاقان تراست در نظر گرفته شود .

ضمن توجه ویژه به این دو عامل ؛ کلرنسهای اکسیالی باید با در نظر گرفتن ذخیره تنظیم و انتخاب گردند .بدین ترتیب برای لابیرنت دو طرفه جلویی و برای لابیرنت های عقبی باتوجه به طول روتور و محل فیکس پوینت سیلندر کلرنس  A باز هم باید بیشتر انتخاب گردد.

کلرنس B در موقع انبساط روتور در زمان بهره برداری افزایش می یابد که امکان میدهد تا کمتر از کلرنس A گرفته شود .ولی در این مورد نیز این کلرنس B نباید کمتر از حد مشخصه باشد زیرا ضخامت  بابیت ریزی یاتاقان تراست حدودا0/2- 5/1 میلیمتر است و 5/0 نیز باید برای کلرنس ذخیره اطمینان در نظر گرفته میشود گرچه ذوب شدن کفشکهای باصطلاح (( غیرکاری)) یاتاقان تراست ؛ واقع در پشت دیسک اتکایی زمان بهره برداری پدیده کاملا نادری می باشد ولیکن انتخاب چنین کلرنسی حتما و اجبارا باید رعایت شود .

در موقع تنظیم و اندازه گیری کلرنسها در لابیرنتها لازم است اولا : در حالت بسته بودن یاتاقان تراست روتور تا آخر در جهت حرکت حرکت بخار برده و فشرده شود ؛ و ثانیا  در استفاده از سگمنتهای نظیر کاجی شکل در برخی توربینها  می بایست بسمتی برده شوند که بخار آنها را به آن سمت  فشرده می کند .

تغییر کلرنسهای محوری در سیلهای لابیرنتی میتواند با جابجایی شافت در جهت محوری بطریقه تعویض واشرهها و لاینرهای مربوطه در یاتاقان تراست تامین گردد .البته نحوه تنظیم کلرنسهای محوری فوق الذکر فقط در موردی مجاز است که جابجا کردن روتور موجب ایجاد کلرنسهای غیرمجاز در قسمت عبور بخار توربین  یا steam flow path  (پرهها- دیسکها- دیافراگمها و...) نشود .